Miesiąc: grudzień 2020

Dzieci najczęściej cierpią w ciszy. Często bywa tak, że nie mają do kogo zwrócić się po pomoc. Dlatego tak ważna jest Twoja reakcja! Nie bądź obojętny na krzywdę dzieci – przerwij ciszę!

O problemie

https://www.facebook.com/71543004041/posts/10158984244149042/

ps. plecak życia prywatnego i plecak szkolny z podręcznikami…

W czasie izolacji i zdalnego nauczania wzrasta rola nie tylko komputerów i smartfonów, ale i komunikatorów internetowych. Oprócz swoich zalet mają one także sporo wad…

Spróbujmy przyjrzeć się temu bliżej, gdyż temat jest niezwykle ważny na wielu płaszczyznach dot. bezpieczeństwa.

Jest to niekomfortowa sytuacja dla nauczycieli, rodziców oraz dzieci. Sytuacja zawodowa opiekunów pracujących zdalnie (często na Home Office) połączona z np. dwójką dzieci, którzy są objęci nauczaniem zdalnym, daje nam naprawdę trudną do ogarnięcia sytuację. Fizycznie jak i psychicznie.Bardzo często stanowiska do nauki zdalnej nie są przystosowane w odpowiedni sposób do wielogodzinnej pracy. Jest to szczególnie ważne w przypadku małych dzieci i młodzieży, których kości i stawy są w okresie szybkiego wzrostu i formowania, a każda wada postawy może mieć wieloletnie negatywne skutki dla ich dalszego rozwoju i funkcjonowania w dorosłym życiu.

Zła pozycja do siedzenia (bywa, że uczniowie siedzą na kanapie trzymając laptopa na kolanach) może powodować między innymi: problemy z postawą, bóle pleców, szyi a nawet nadgarstka, problemów ze wzrokiem.

Ergonomia (czyli dostosowanie stanowiska, środowiska pracy i zorganizowanie jej w taki sposób, by wykorzystać możliwości psychofizyczne organizmu, jednocześnie nie przeciążając jego i nie narażając na dyskomfort i problemy zdrowotne) jest tutaj kluczowa. Warto więc zmodyfikować stanowisko do nauki zdalnej dla dzieci.Kluczowe jest tutaj: biurko z regulowaną wysokością, umożliwiające wygodne pisanie na klawiaturze, wygodny fotel (najlepiej z podnóżkiem), umożliwiającym stabilne podparcie ciała, oświetlenie, które nie obciąża oczu, ustawienie monitora w odległości 50-70 cm od dziecka i wysokości górnej krawędzi nieco poniżej linii wzroku. Taka pozycja nie wymusza odchylania głowy, przez co zapobiega bólom karku, sprzęt i akcesoria w zasięgu ręki dziecka. Jeśli nie możemy pozwolić sobie na realizację wszystkich wyżej wymienionych elementów postarajmy się chociaż o odpowiedni fotel, który zapewni dziecku prawidłową postawę przy komputerze i będzie chronił je przed deformacjami kręgosłupa i bólami obciążeniowymi.

Ważne!!!, aby dziecko przestrzegało zasad dotyczących przerw. Niech odejdzie w tym czasie od komputera i wykorzysta ten czas na ruch. Wpłynie to dobrze nie tylko na jego samopoczucie, ale także na kręgosłup.

Warto też zwrócić uwagę na inne problemy, które mogą wynikać z nauczania zdalnego:

• Uzależnienie od komputera oraz internetu – w czasach, gdy ogromna część naszego życia jest związana z wielogodzinnym obcowaniem z komputerem, należy zwracać szczególną uwagę na ilość godzin spędzanych przed ekranem przez nasze pociechy i kontrolować interesujące je treści, odwiedzane strony. Jest to szczególnie ważne ze względu na możliwość szybkiego uzależnienia się od świata internetowego, na które młode organizmy są szczególnie podatne. Pamiętajmy, że leczenie tego rodzaju uzależnienia będzie bardzo trudne, chociażby ze względu na fakt, że komputery i internet są dla nas często podstawowym narzędziem nauki i pracy.
• Ochrona danych osobowych, wizerunku oraz cyberprzemoc – to kolejne, ważne aspekty dotyczące nauki zdalnej. Pamiętajmy, że w trakcie zajęć online uczniowie nie są zobowiązani do włączania kamerek, ze względu na prawo do ochrony wizerunku. Wiele dzieci także odczuwa lęk przed pokazywaniem swojej trudnej sytuacji materialnej, itp. Zdarzają się sytuacje, że niektórzy uczniowie wykorzystują to prawo w negatywny sposób i w trakcie zajęć online wyciągają telefony komórkowe, aby zrobić zdjęcia i filmiki swoim koleżankom, kolegom lub nauczycielom wykorzystywane później do ośmieszania, szykanowania znajomych ze szkolnej ławki. Do praktyk tych może dochodzić na specjalnie tworzonych grupach na portalach społecznościowych. Zagrożenia wynikają też z braków sprzętowych. Nauczyciele oraz uczniowie pracują w 99% na własnych komputerach, które bardzo często nie mają niezbędnych programów antywirusowych. W związku z powyższym istnieje zagrożenie wycieku danych chronionych.
• Problemy z organizacją, motywacją i koncentracją – uczniowie w okresie sprzed nauczania zdalnego uczestniczyli w zajęciach, które wyznaczały rytm i ramy czasowe do wszystkich wykonywanych codziennie czynności. Edukacja zdalna i idąca za tym izolacja wymusiły na nich zmiany w harmonogramie dnia. Część uczniów zaczęła mieć trudności w zagospodarowaniu sobie czasu, a przez to w systematycznym wypełnianiu obowiązków. Motywacja do nauki zmalała. Zauważalny jest spadek koncentracji na zadaniach. Klasa, w której prowadzone były zajęcia nie miały tyle bodźców, co pokój w domu. Wiele przedmiotów, a także domowników, rozprasza uczniów podczas nauki zdalnej.
• Sytuacja uczniów niepełnosprawnych – duża grupą uczniów, na których wpływ ma nauczanie zdalne, są dzieci niepełnosprawne. Do tej pory miały one w trakcie lekcji wsparcie nauczyciela współorganizującego kształcenie, tzw. nauczyciela wspomagającego, który wspierał ich w wykonywaniu zadań i wyjaśnianiu relacji interpersonalnych. Na chwilę obecną indywidualizacja procesu nauczania oraz dostosowanie wymagań do indywidualnych potrzeb ucznia jest utrudniona, a dzieci zwłaszcza ze spectrum autyzmu pozbawione najważniejszej formy terapii, czyli kontaktów rówieśniczych stymulujących ich rozwój społecznych.
• Problemy w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Izolacja od rówieśników i duża ilość materiału do samodzielnego opracowania często sprawia, że młodzież zatraca się w wirtualnym świecie. Brak kontaktu z koleżankami i kolegami na szkolnym korytarzu, wspólnie spędzanego czasu po zajęciach, mogą skutkować problemami z nawiązaniem relacji „face to face” w życiu prywatnym oraz w zawodowym.
• Depresja – Wirtualna codzienność i izolacja jest dla każdego bardzo trudnym okresem. Sytuację tą szczególnie źle znoszą dzieci w wieku szkolnym. Kiedy każdy dzień wygląda tak samo przez ekran monitora komputerowego, kiedy słyszymy tylko głos przyjaciół w telefonie, kiedy każdego dnia słyszymy o nowych obostrzeniach, a wizja beztroskich dni spędzanych z przyjaciółmi wciąż się oddala, możemy czuć się znużeni, zniechęceni, a wręcz sfrustrowani. Jeśli dołączą do tego trudne sytuacje rodzinne ( alkoholizm rodzica, przemoc domowa), przed którymi nie można uciec nawet na chwilę, to sytuacja może wywołać dodatkowo poczucie niemocy, braku wpływu na własne życie, a stąd już niedaleko to znacznego obniżenie nastroju i depresji.Często w czterech ścianach rozgrywa się prawdziwy dramat. Ze statystyk wynika,że przemoc domowa w stosunku do dzieci drastycznie wzrasta.

W tym trudnym momencie ograniczona jest możliwość skorzystania ze wsparcia życzliwego dorosłego (lubianego nauczyciela lub pedagoga szkolnego), który zapewniłby niezbędne wsparcie lub skierowali do właściwego specjalisty.Dla niektórych uczniów problemem może być też trudna sytuacja materialna rodziny i wynikający z tego brak dostępu do obiadu wydawanego na stołówce szkolnej – często jedynego ciepłego posiłku w ciągu dnia.

Takich dzieci naprawdę jest dużo. Często nie wiemy co się dzieje z rówieśnikami naszych dzieci. Wiele dzieci nie ma możliwości nauki zdalnej-nie mają finansów na komputer czy Internet, by dziecko mogło uczestniczyć w zajęciach. Tak, to się dzieje wokoło nas. Choć każdy mógłby pomyśleć, że w dzisiejszych czasach jest to niemożliwe i każdy ma do tego dostęp.

Zachęcam Was do rozmowy z dziećmi, miejmy oczy i uszy otwarte. Może ktoś obok potrzebuje naszej pomocy. Uważajmy na swoje dzieci, postarajmy się zapewnić im jak najlepsze warunki do nauki zdalnej, by za jakiś czas nie musieć szukać lekarzy od wzroku czy kręgosłupa.Jesteśmy zmęczeni, ale każdy z nas chce jak najlepiej dla swojego dziecka. Niech ten parasol bezpieczeństwa, rozkładany nad naszymi pociechami, będzie duży, by ochronić je przed wszystkimi zagrożeniami.

Sytuacja jest ciężka, ale damy radę! A w naszych młodych uczniach nadzieja na lepsze jutro!!!

„Pielęgniarki diabetologiczne twoim wsparciem w leczeniu cukrzycy” – to hasło tegorocznych obchodów Światowego Dnia Cukrzycy, który przypada na 14 listopada. To okazja na zwrócenie uwagi, jak istotną rolę w opiece nad pacjentem diabetologicznym odgrywają pielęgniarki.

Cukrzyca to przewlekłe schorzenie, które rozwija się, gdy organizm nie wytwarza dostatecznej ilości insuliny lub nie wykorzystuje tego hormonu w odpowiedni sposób. Nieleczona prowadzi do wielu komplikacji zdrowotnych, z których najpoważniejszymi są: zawał serca czy udar mózgu. Źle leczona choroba może także powodować poważne problemy ze wzrokiem, nerkami, zaburzenia metaboliczne, zespół stopy cukrzycowej. Osoby chorujące na cukrzycę w wieku powyżej 60 lat mają przewidywaną długość życia krótszą o 6 lat w porównaniu z osobą, która nie cierpi na tę chorobę.W leczeniu cukrzycy typu 2 niezwykle istotna jest m.in. zmiana stylu życia i nawyków żywieniowych, samoświadomość i zaangażowanie chorego w terapię. Często jednak chory jest przytłoczony codziennym reżimem wielokrotnych pomiarów poziomu glikemii, dbaniem o prawidłową aktywność fizyczną czy wprowadzeniem nowych zasad żywieniowych, a także przyjmowaniem leków, zwłaszcza wtedy, gdy „nic nie boli”. Dlatego tak duże znaczenie ma edukacja diabetologiczna osób chorych na cukrzycę oraz wsparcie zarówno ze strony rodziny, jak i profesjonalistów.

I tu naprzeciw chorym z cukrzycą wychodzą wyposażone w odpowiednią wiedzę pielęgniarki diabetologiczne. Ich zadaniem jest wsparcie chorego, wspólne analizowanie postępów leczenia, pomoc w modyfikowaniu nawyków i dostosowanie do codziennego życia z chorobą. Z taką pomocą pacjent przestaje być przerażony chorobą, stopniowo się z nią oswaja, ma większe poczucie bezpieczeństwa. Kiedy chory zaczyna widzieć efekty swoich starań zyskuje wiarę w sens wysiłku wkładanego w ćwiczenia fizyczne, zmianę diety, ma motywację do dalszego działania i zmian. To powoduje, że cukrzyca przestaje być przeszkodą w realizacji planów czy pasji.

Chory na cukrzycę powinien być szczery wobec pielęgniarki, wtedy ona będzie mogła mu bardziej pomóc

Pielęgniarka diabetologiczna daje wskazówki pacjentowi co robić, aby uniknąć groźnych konsekwencji choroby, takich jak udar mózgu czy zawał serca

Diabetyk nie powinien „oddawać ani jednej godziny chorobie” – powinien wykorzystać ten czas na lepsze życie z chorobą

Trzeba działać szybko od razu po diagnozie „cukrzyca” – szybkie działanie redukuje ryzyko powikłań zdrowotnych i może pomóc dłużej żyć.

Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się zwiększonym stężeniem glukozy we krwi, wynikającym z defektu wydzielania i/lub działania insuliny. Choroba wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności, a nawet niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Typowe symptomy cukrzycy typu 2 to nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, skłonność do infekcji intymnych oraz zakażeń grzybiczych, a także zaburzenia lipidowe oraz zmęczenie i senności.

Wyróżniamy cukrzycę typu 1, która najczęściej występuje u dzieci i młodych ludzi, cukrzycę typu 2, która stanowi około 80% wszystkich przypadków choroby, cukrzycę ciężarnych, a także inne typy o nieznanej etiologii. Wśród czynników wpływających na rozwój cukrzycy typu 2 wymienia się: uwarunkowania genetyczne, czynniki środowiskowe, brak aktywności fizycznej, wysokoenergetyczną dietę, otyłość. Nieleczona może prowadzić do wystąpienia poważnych powikłań sercowo-naczyniowych np. zawału serca lub udaru mózgu.Zaleca się, aby u każdej osoby powyżej 45. roku życia wykonywać oznaczenie poziomu glukozy co trzy lata, a u osób w grupie ryzyka, niezależnie od wieku, raz w roku. Prawidłowy poziom stężenia glukozy we krwi żylnej u zdrowej osoby to: 70- 99 mg/dl i < 140 mg/dl w 120. minucie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT).