Miesiąc: listopad 2023

– Gaśnice masz?

– Mam gaśnice

– Jest sprawna?

– Mam gaśnice

Tak mniej więcej, może wyglądać rozmowa na temat ww. urządzenia. Każdy widział, większość ma ale czy sprawna i/lub umie się nią posłużyć to już inna sprawa. Część ludzi twierdzi, że im to do niczego nie jest potrzebne bo taką „buteleczką” nic nie ugaszą. Jeśli też tak uważasz i mówiąc to masz na myśli w pełni rozwinięty pożar mieszkania gdy z okien buchają płomienie czy samochód osobowy w pełni objęty ogniem to masz racje, ALE musisz wiedzieć, że gaśnica do tego nie służy. Gaśnica zgodnie z szeroko przyjętą definicją należy do podręcznego sprzętu gaśniczego, który jest przeznaczony do gaszenia pożaru w zarodku, w pierwszej fazie jego powstania. Czyli gdy zaczyna się palić to gasisz jak najszybciej, tym co powinien być wyposażony każdy obiekt i pojazd, bo niestety później może się nie obejść bez zastępów straży pożarnej a nawet innych służb.

Omówiliśmy już po co nam gaśnice, czas się zorientować jak ich używać.

Wyciągnąć zawleczkę, nacisnąć dźwignie i gasimy – tak ALE w przypadku gaśnic pod stałym ciśnieniem (posiadają manometr – „wskaźnik ciśnienia”), w których czynnik napędowy (gaz) jest zgromadzony w głównym zbiorniku gaśnicy np. proszkiem (w przypadku gaśnic proszkowych). Tak samo w przypadku gaśnic śniegowych czyli wypełnionych dwutlenkiem węgla który po zwolnieniu dźwigni zacznie się wydobywać ze zbiornika.

Gdy mamy do czynienia z gaśnicą która nie ma manometru oznacz to, że ciśnienie które wyrzuca proszek na zewnątrz znajduje się w ładunku-naboju dwutlenku węgla. Ważne jest żeby po naciśnięciu dźwigni, puścić ją na ok 5 sekund żeby gaz wypełnił cały zbiornik, po tych 5s należy jeszcze raz nacisnąć dźwignię, wtedy jest większa szansa że wyleci cały proszek.

Co się stanie gdy naciśniemy dźwignię i będziemy trzymać ją cały czas wciśniętą?

W takim przypadku ciśnienie zostanie uwolniony do atmosfery bez proszku gaśniczego i niczego nie zgasimy.

Ważnym aspektem jest również przeznaczenie gaśnic które można podzielić ze względu na rodzaj palących się materiałów tj. grupy pożarów:

– A: Pożary materiałów stałych;

– B: Pożary cieczy i materiałów stałych topiących się;

– C: Pożary gazów;

– D: Pożary metali;

– F: Pożary olejów;

Pamiętaj:

– używaj gaśnicy by przerwać spalanie w zarodku;

– nie wdychaj dymu ani środka gaśniczego (proszek, dwutlenek węgla itd.), nie stój w dymie;

– nie używaj gaśnicy pianowej do gaszenia urządzeń pod napięciem;

– zapoznaj się z posiadanym sprzętem, jego oznaczeniami, instrukcją użytkowania

– warto zapoznać się z instrukcją przeciwpożarową w obiektach które często odwiedzasz

– poznaj potencjalne zagrożenia i miej je na uwadze

– PRZEDE WSZYSTKIM pamiętaj o własnym bezpieczeństwie, NIE STRUGAJ BOHATERA

Tym razem mamy dla Was informacje BHP dotyczącą transportu ręcznego indywidualnego.

Pamiętajcie, że pomimo stosowania się do norm, należy zachować prawidłową technikę podnoszenia.

„Droga pożarowa? A komu to potrzebne?!

Tu się nigdy nic nie stało, muszę zaparkować TU i TERAZ!”

Dużo ludzi tak zrobiło a jeszcze więcej pomyślało. Można śmiało powiedzieć, że szczęściem w nieszczęściu jest gdy na takich myślach się skończy. Gdy jednak myśli przejdą w czyny może dojść do tragedii. Blokując taką drogę utrudniamy bądź uniemożliwiamy dojazd służb ratunkowych a właśnie droga pożarowa służy do tego by ten dojazd ułatwić, by zapewnić wymagany przepisami poziom bezpieczeństwa.

Blokując drogę pożarową prawdopodobnie blokujesz czyjąś ostatnią szansę na ratunek.

Jeśli nie czujesz się poruszony tym faktem, bezpieczeństwo masz w głębokim poważaniu a Twoją myślą jest „Pffff, a co Oni mi zrobią?” to warto się zagłębić w Kodeks Wykroczeń a konkretnieart. 82a § 2 kw [Niedopełnienie obowiązków w razie powstania pożaru]:

„§ 1. Kto w razie powstania pożaru nie dopełnia obowiązku określonego w przepisach o ochronie przeciwpożarowej oraz Państwowej Straży Pożarnej w postaci:

1) niezwłocznego zawiadomienia osób znajdujących się w strefie zagrożenia oraz: centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostki ochrony przeciwpożarowej albo Policji bądź wójta albo sołtysa,

2) podporządkowania się zarządzeniu kierującego działaniem ratowniczym,

3) udzielenia niezbędnej pomocy kierującemu działaniem ratowniczym, na jego żądanie, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto utrudnia prowadzenie działań ratowniczych, a w szczególności utrudnia dojazd do obiektów zagrożonych jednostkom ochrony przeciwpożarowej, prowadzącym działania ratownicze.”

Jeśli również prawo i wynikające z niego konsekwencje również masz za nic i myślisz, że Cię to nie dotyczy to co jeśli zamiast do obcej osoby, służby ratunkowe pojadą do Ciebie lub Twoich bliskich? Zastanawiałeś się nad tym?

Pamiętaj, NIE BLOKUJ oraz NIE BĄDŹ OBOJĘTNY na zagrożenie.

Aby żyć bezpiecznie wystarczy przestrzegać trzech podstawowych zasad:

– potrafić przewidzieć niebezpieczeństwo;

– stosować działania zapobiegawcze;

– umieć reagować w czasie zagrożenia.

– ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI Z DNIA 24 LIPCA 2009 R. W SPRAWIE PRZECIWPOŻAROWEGO ZAOPATRZENIA W WODĘ ORAZ DRÓG POŻAROWYCH.

^{Zgodnie z Kodeksem Pracy pracodawca ma obowiązek zadbać o bezpieczeństwo i higienę pracowników. Jeśli wykonują swoje obowiązki w konkretnych warunkach (np. są narażeni na zabrudzenia lub czynniki szkodliwe, takie jak substancje chemiczne), muszą nosić odzież i obuwie robocze lub ochronne. Wbrew pozorom to wcale nie jest to samo! Sprawdź, czym różnią się te rozwiązania i które wybrać.}

Czym jest odzież robocza i kto powinien ją nosić?

^{Zgodnie z Art. 2377. § 1. Kodeksu Pracy odzież i obuwie robocze mają zastosowanie przede wszystkim tam, gdzie istnieje możliwość zniszczenia lub zabrudzenia własnych ubrań (np. podczas gotowania, sprzątania, prac ogrodniczych, zabiegów kosmetycznych). Takie rozwiązanie wykorzystuje się też wtedy, gdy na danym stanowisku występują konkretne wymagania BHP, sanitarne czy technologiczne.}

Standardowa odzież robocza to więc rodzaj ubrania dla tych pracowników, którzy nie są narażeni na czynniki szkodliwe, mające negatywny wpływ na zdrowie – mogą się jednak łatwo ubrudzić. Poprawia też komfort pracy. Często ma ponadto odróżniać pracownika od klientów, np. w sklepie, przychodni czy restauracji (szczególnie gdy ubranie ma logo pracodawcy i konkretne kolory).

Obejmuje np. T-shirty, spodnie, koszule, buty, peleryny, kurtki, polary czy bluzy. Do odzieży roboczej można zaliczyć też ubiór typu mundurki czy fartuchy oraz czapki, kapelusze czy daszki. Może mieć również charakter jednorazowy.

Warto znać ponadto Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej. Klasyfikuje odzież, obuwie oraz akcesoria dla pracowników na 3 grupy.

Część odzieży roboczej można zaliczyć do kategorii I, w której znajdują się zagrożenia minimalne (np. dłuższy kontakt z wodą, środki czyszczące o słabym działaniu, nieekstremalne czynniki atmosferyczne).

Jak można przeczytać na stronie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy: „W przypadku środków ochrony indywidualnej zaliczanych do kategorii I w ocenie zgodności nie uczestniczy żaden podmiot zewnętrzny”. Takie ubrania i akcesoria podlegają kontroli wewnętrznej producenta.

Na niektórych stanowiskach pracownik może korzystać z własnej odzieży i obuwia roboczego – po ustaleniu tej kwestii z pracodawcą. Konieczne jest jednak wypłacenie ekwiwalentu, również za czyszczenie i konserwację.

Czym jest odzież ochronna?

Odzież ochronna to specjalny rodzaj odzieży pracowniczej. Jest zaprojektowana tak, aby chronić pracownika przed szkodliwymi i niebezpiecznymi czynnikami, np. pyłem, chemikaliami, ekstremalnym mikroklimatem, ogniem czy hałasem. Musi być zgodna z odpowiednimi normami, przetestowana i certyfikowana. Wykonuje się ją ze specjalistycznych materiałów o określonych właściwościach.

Jej celem jest zwiększenie bezpieczeństwa pracownika na konkretnym stanowisku – a więc ochrona jego życia i zdrowia. Tego typu odzież i obuwie ochronne przydzielono ponadto do kategorii II i III według Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 9 marca 2016 r. Ich certyfikacja odbywa się na określonych zasadach i przez podmioty zewnętrzne. Tylko wtedy ubrania i buty mogą zostać dopuszczone do sprzedaży i użytku w zakładach pracy.

Kiedy pracownik powinien być wyposażony w odzież i obuwie ochronne? Według najnowszych danych GUS w 2022 r. 6,5% badanych pracowało w warunkach zagrożenia. To oznacza, że podczas pracy są narażeni na działanie szkodliwych czynników związanych ze środowiskiem pracy, zagrożenia związane z uciążliwością pracy lub czynniki mechaniczne związane z maszynami. Najczęstsze szkodliwe czynniki związane ze środowiskiem pracy to:

• hałas – 54%;
• pyły – 18,5%;
• mikroklimat gorący i zimny – 9%;
• czynniki biologiczne – 5,8%;
• substancje chemiczne – 5%;
• wibracje – 4%;
• pozostałe – 3,9%.

W zakładzie pracy należy indywidualnie rozpatrzyć ryzyko i zagrożenia dla pracowników, a później dopasować odzież ochronną do konkretnego stanowiska. Takie ubrania i buty muszą być nie tylko bezpieczne, ale też wygodne.

Wybierz odpowiednią odzież i obuwie dla pracowników

Już wiesz, czym różnią się ubrania robocze i ochronne. Odzież ochronna ma przede wszystkim zabezpieczać pracownika przed zagrożeniami na konkretnym stanowisku pracy, np. przed hałasem, pyłem, skażeniem biologicznym.

Zarówno odzież i obuwie robocze, jak i ochronne są własnością pracodawcy. To on odpowiada również za to, by każdy pracownik był zaopatrzony w dobrane do potrzeb i wymagań ubrania oraz buty. To jeden z najważniejszych obowiązków, który poprawia komfort i bezpieczeństwo w zakładzie. Warto więc wybrać wysokiej jakości artykuły BHP.

Kolejny miesiąc roku szkolnego już mija więc warto przypomnieć kilka podstawowych zasad, o których nasze pociechy powinny pamiętać w drodze do szkoły, w czasie powrotów do domu jak i kiedykolwiek w codziennym życiu.

Codzienna wędrówka znanymi ścieżkami często kusi by zamiast okrężną główną drogą, skrócić sobie trasę przez mniej zaludnione tereny, czy to nieużytki czy obszary powszechnie uważane za mniej bezpieczne. Warto poruszać się głównymi traktami komunikacyjnymi by w razie zagrożenia mieć możliwość uzyskania pomocy, schronienia czy po prostu świadków zajścia.

Ważnym aspektem jest również by nie rozmawiać z nieznajomymi – nigdy nie znamy ich intencji. Nie wolno od takich osób brać jakichkolwiek prezentów ani wsiadać z nimi do pojazdów czy udawać się z nimi we wskazane miejsca. Jeśli obca osoba nie odpuszcza, zaczepia nas, nagabuje to należy zadzwonić do rodziców lub pod numer alarmowy 112, a w razie braku takiej możliwość zawołać o pomoc świadków takiego zdarzenia.

Ważne jest by dziecko znało zasady panujące na drodze oraz miało świadomość co może się zdarzyć jeśli je złamie, niezależnie czy będzie szło pieszo, jechało na rowerze czy hulajnogą. W czasie poruszania się dziecka na rowerze i podobnymi warto zaopatrzyć je w kask i inne wymagane ochraniacze.

Warto wyposażyć dziecko w odblaski dzięki którym w porannej szarówce czy w czasie pogorszenia pogody będzie lepiej widoczne przez kierowców i innych uczestników ruchu. Warto o nich pamiętać ponieważ kierowca jadąc 50 km/h po zmroku czy pogorszonych warunkach pogodowych zobaczy osobę nieposiadającą odblasku dopiero w okolicach 30 metrów, czyli kierowca nie ma w ogóle czasu na reakcję. Natomiast osoba nosząca elementy odblaskowe jest widoczna nawet z odległości 150 metrów.

W kontekście zdrowia powinniśmy starannie obserwować nasze pociechy ale może się zdarzyć, że coś może nam umknąć, dlatego warto wytłumaczyć dziecku by w razie złego samopoczucia, bólu nas o tym poinformowało a nie ukrywało to do momentu gdy objawy chorobowe przybiorą na sile.

Jako społeczeństwo powinniśmy się edukować od najmłodszych lat by każdy, już od małego mógł we własny zakresie przewidywać niebezpieczeństwo, stosować działania zapobiegawcze jak i umieć reagować w czasie zagrożenia.

Korytarz życia, czyli w skrócie ułatwiaj przejazd służb ratunkowych zmierzających alarmowo do zdarzania i propaguj to postępowanie bo kiedyś mogą jechać do Ciebie.

Na jakiej podstawie i jak to zrobić?

Wszelkie wątpliwości rozstrzyga jasno ustawa, Prawo o ruchu drogowym z dnia 20 czerwca 1997r a konkretniej:

Art. 9. [Obowiązek ułatwienia przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu; korytarz życia]:

1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego, w szczególności przez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi, a w razie potrzeby zatrzymanie się.

2. W warunkach zwiększonego natężenia ruchu pojazdów utrudniającego swobodny przejazd pojazdu uprzywilejowanego w celu umożliwienia swobodnego przejazdu tego pojazdu:

1) na jezdni z dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdem poruszający się prawym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasa ruchu;

2) na jezdni z więcej niż dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się skrajnym lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdami poruszający się pozostałymi pasami ruchusą obowiązani usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasów ruchu.

3. Kierującemu pojazdem innym niż uprzywilejowany zabrania się korzystania z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego utworzonej w sposób, o którym mowa w ust. 2. Kierujący pojazdem może kontynuować jazdę po uprzednio zajmowanym pasie ruchu po przejeździe pojazdu uprzywilejowanego.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do pojazdów zarządców dróg lub pomocy drogowej biorących udział w akcji ratowniczej.

Właśnie hasło „Włącz Myślenie” powinno przyświecać nam wszystkim w ruchu drogowym jak i w życiu codziennym by przewidywać niebezpieczeństwa, stosować działania zapobiegawcze oraz umieć reagować w czasie zagrożenia.

Ewakuacja to niestety w naszym społeczeństwie zdarzenie bardzo trywializowane.

Mariusz dzisiaj może nie róbmy próbnej ewakuacji bo „za zimno” rodzice będą mieli pretensje albo, dzisiaj nie bo u nas przedstawienie itp. itd., a niestety w prawdziwym życiu „nie” może mieć fatalne skutki.

Bardzo wiele osób nie wie nawet jak się zachować, jakie są drogi ewakuacji w obiektach w których przebywa. Mimo prowadzenia próbnych ewakuacji (co w konkretnych przypadkach jest wymagane przez prawo*) do świadomości ludzkiej nie docierają zasady które w czasie takiego zdarzenia panują, do czego przyczynia się również „nieoficjalna” informacja o czasie przeprowadzania takich ćwiczeń.

Ważne jest by edukować już od najmłodszych lat życia ludzi by już w dzieciństwie wiedzieli jak się bezpiecznie zachować.

Warto przekazać swoim pociechom tych kilka, ważnych informacji.

Najważniejsze jest zachowanie spokoju i zdrowej oceny, analizy otoczenia w codziennym życiu. Jeśli zobaczysz coś co Cię zaniepokoi (np. ktoś „kręcący” się po terenie szkoły, dziwny pakunek, dym itd.) poinformuj natychmiast o tym nauczyciela lub innego pracownika szkoły. Ważne jest również by nie dotykać podejrzanych przedmiotów i starać się zdystansować od niebezpieczeństwa i informować o tym innych.

Dyscyplina to podstawa w takich przypadkach więc słuchaj co mówi nauczyciel i wykonuj jego polecenia z należytym spokojem, nie pędź jak i nie popędzaj innych.

Swoim spokojem wspieraj koleżanki i kolegów oraz pomagaj słabszym, szczególnie tym o ograniczonej możliwości poruszania się.

Gdy zauważysz, że kogoś brakuje to jak najszybciej poinformuj o tym nauczyciela.

Jeśli sygnał o ewakuacji zastał Cię poza salą lekcyjną np. w toalecie – udaj się do najbliższej klasy z którą dotrzesz do miejsca zbiórki gdzie dołączysz do swojej klasy.

Praktyka pokazuje, że niewiele osób ma świadomość jak się zachować w czasie ewakuacji czy w czasie innych sytuacji gdzie występuje zagrożenie.

Jako społeczeństwo powinniśmy się edukować od najmłodszych lat by każdy już od małego mógł we własny zakresie przewidywać niebezpieczeństwo, stosować działania zapobiegawcze jak i umieć reagować w czasie zagrożenia.

*Podstawa prawna:

– Art. 4 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej , właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji.

– § 17 Rozp. MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 z 2010 r., poz. 719) właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób będących jego stałymi użytkownikami, niezakwalifikowanego do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu.

W przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa powyżej 50 użytkowników, w szczególności: SZKÓŁ,przedszkoli, internatów, domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków ewakuacji należy dokonać – co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników.

„NIE REagujeSZ – AKceptujeSZ!” to kampania będąca odpowiedzią na brak reakcji lokalnych społeczności na zagrożenia czy naruszenia prawa występujące w ich otoczeniu.

Jednym z takich problemów jest ciche przyzwolenie społeczne na kierowanie samochodem w stanie po spożyciu alkoholu lub/i innych środków odurzających.

Jak dobrze wiemy takie środki powodują zakłócenie koncentracji, odbioru bodźców słuchowych i wzrokowych, oceny odległości, logicznego myślenia oraz pogarszają zdolność do szybkich reakcji.

Mimo odpowiedzialności karnej czy samej możliwości zdarzenia niebezpiecznego w czasie jazdy częste są zdarzenia gdy policja ujawnia osobę prowadzącą pojazd pod wpływem różnych środków odurzających.

Zgodnie z § 1. Art. 178a Kodeksu Karnego osoba która znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Niestety przykłady zdarzeń w których przez nieodpowiedzialną osobę która wsiadła za przysłowiowe kółko doszło do tragedii można mnożyć.

My jako obywatele, jako po prostu ludzie powinniśmy dbać o swoje jak i wzajemne bezpieczeństwo poprzez napiętnowanie takiego postępowania jak i prewencyjnego reagowania w momencie gdy ktoś pod wpływem szeroko pojętych środków odurzających usiłuje wybrać się na „przejażdżkę”.

Bądź bezpieczny na drodze !

Kamizelka odblaskowa, breloczek – zawieszka, opaska, czy choćby latarka sprawią, że poruszając się przy słabo oświetlonej drodze, będziemy lepiej widoczni dla kierujących pojazdami oraz innych niechronionych uczestników ruchu – pieszych i rowerzystów.

Noszenie elementów odblaskowych jest szczególnie ważne w okresie jesienno-zimowym, kiedy jest ciemno i panuje zła widoczność. Jeśli pieszy jest słabo widoczny na drodze, łatwiej może zostać potrącony przez samochód. Mały element odblaskowy na ubraniu, plecaku, torbie może uratować życie i zdrowie.

Pamiętajmy!

– Poruszając się po drodze po zmierzchu poza obszarem zabudowanym używajmy elementów odblaskowych w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu, chyba, że poruszamy się po drodze przeznaczonej wyłącznie dla pieszych lub po chodniku.

– Odblaski nosimy tak, aby były widoczne w światłach jadących pojazdów! Odbiją wtedy światło padające z reflektorów samochodu dając sygnał kierującemu pojazdem, że po drodze porusza się człowiek.

– Przy zakupie odblasku zwracajmy uwagę czy został na nim umieszczony znak CE. Brak tej informacji oznacza, że jest to gadżet w jaskrawym kolorze, który nie spełnia wymogów technicznych (światło odbite elementu odblaskowego powinno być widoczne z odległości, co najmniej 150 metrów).

– Światła pojazdu, który zbliża się do pieszego najpierw oświetlają dół jego sylwetki, zatem odblaski dobrze jest zakładać jak najniżej.

– Umieszczajmy odblaski na wysokości kolan, dłoni, w okolicach środka klatki piersiowej i pleców.

– Niezależnie od tego, gdzie się poruszamy i o jakiej porze (w mieście czy poza nim, w dzień czy o zmroku), w warunkach niedostatecznej widoczności dla własnego bezpieczeństwa, nośmy elementy odblaskowe.

– Koniecznie zadbajmy, aby dzieci i osoby starsze stosowały elementy odblaskowe we właściwy sposób.

Rozpoczęty sezon grzewczy to niestety dla strażaków i dla nas wszystkich powrót serii zdarzeń z tlenkiem węgla (CO) w roli głównej, znanym też jako czad czy Cichy Zabójca.

Jest gazem, który jest bezbarwny i bezwonny oraz toksyczny którego działanie wynika z jego większych niż tlen możliwości łączenia z hemoglobiną przez co skutecznie blokuje dostęp naszego organizmu do życiodajnego tlenu.

Objawy zatrucia to głównie zmęczenie, ból głowy, nudności, podwyższone tętno. Przy wyższych stężeniach mogą pojawić się wymioty, omdlenia, drgawki i problemy z oddychaniem.

Częstymi przyczynami wydobywania się tlenku węgla są niesprawne palniki lub piecyki gazowe, niedrożność kominów, czy nieprawidłowo funkcjonująca wentylacja.

Właśnie z powyższych powodów tak ważne jest by nie blokować przepływu powietrza przez kratki wentylacyjne oraz regularne wietrzenie pomieszczeń.

Nie należy również zapominać o okresowych przeglądach kominów – lepiej zaprosić kominiarza niż musieć wzywać strażaków z powodu wydobywania się czadu lub pożaru komina.

Zgodnie z art. 62 ustawy prawo budowlane, jeśli budynek ogrzewany jest paliwem stałym (np. węglem), wówczas czyszczenie przewodów kominowych powinno odbywać się 4 razy do roku.

W przypadku nieruchomości ogrzewanych paliwem ciekłym (np. olejem opałowym) przegląd powinien odbywać się 2 razy do roku.

Ważnym elementem naszej prewencji jest montaż czujek tlenku węgla które są coraz bardziej dostępne na rynku.