Autor: Karol Jodłowski

Podstawą prawną do ubiegania się o urlop na żądanie jest art. 167.2 Kodeksu pracy.

Zgodnie z aktualnym na 2023 r. stanem prawnym pracodawca ma obowiązek udzielenia urlopu na żądanie pracownika i w ustalonym przez niego terminie. Dotyczy to tylko 4 dni na rok kalendarzowy. Przepis wymaga, aby pracownik zgłosił swoje żądanie najpóźniej w dniu rozpoczęcia takiego nagłego urlopu. Nie musi ustalać jego terminu z pracodawcą. Ponadto, prawo nie uzależnia udzielenia urlopu przez pracodawcę od podania powodu chęci skorzystania z dni wolnych od pracy przez pracownika. Określenie przyczyny wnioskowania o urlop na żądanie ma więc charakter czysto grzecznościowy. Może być pozytywnie odebrane przez pracodawcę, co niewątpliwie wpływa na budowanie zaufania do pracownika.

𝐖𝐧𝐢𝐨𝐬𝐞𝐤 𝐨 𝐮𝐫𝐥𝐨𝐩 𝐧𝐚 𝐳̇𝐚̨𝐝𝐚𝐧𝐢𝐞:

Zgodnie z prawem pracy złożenie wniosku o urlop na żądanie nie musi być w formie pisemnej. Wystarczy ustne poinformowanie pracodawcy, także telefoniczne, a nawet za pomocą poczty elektronicznej. Uważa się jednak, że dla celów dowodowych lepiej zrobić to w formie pisemnej: w sposób tradycyjny bądź elektronicznie. Taki wniosek będzie stanowił usprawiedliwienie dla nieobecności w pracy.

Głównym wymogiem jest złożenie prośby, jeszcze przed rozpoczęciem pracy tego samego dnia, w którym rozpoczyna się urlop na żądanie. Uważa się, że powinno nastąpić to przed godziną rozpoczęcia pracy przez danego pracownika w pierwszym dniu urlopu na żądanie. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2006 r. (I PK 128/06).

𝐈𝐥𝐞 𝐝𝐧𝐢 𝐮𝐫𝐥𝐨𝐩𝐮 𝐧𝐚 𝐳̇𝐚̨𝐝𝐚𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐨𝐳̇𝐧𝐚 𝐰𝐲𝐤𝐨𝐫𝐳𝐲𝐬𝐭𝐚𝐜́

Jak już zostało wspomniane, urlop na żądanie dotyczy wyłącznie 4 dni w roku kalendarzowym. Na podkreślenie zasługuje fakt, że są to zawsze 4 dni, niezależnie od wymiaru etatu. Osoba wykonująca pracę na pół etatu ma prawo do 13 dni urlopu wypoczynkowego, jednak wymiar urlopu na żądanie nie podlega proporcjonalnemu pomniejszeniu. Będą więc to także 4 dni.

Niewykorzystanie tych 4 dni nie powoduje przeniesienia ich na kolejny rok jako możliwych do wykorzystania w trybie urlopu na żądanie.

Warto podkreślić, że urlop na żądanie stanowi część urlopu wypoczynkowego. Nie jest to więc dodatkowy urlop w wymiarze 4 dni. Jeśli danemu pracownikowi w 2020 r. przysługuje 26 dni urlopu wypoczynkowego, to znaczy, że 4 z tych 26 dni może wykorzystać w trybie urlopu na żądanie, a więc zgłosić potrzebę skorzystania z dnia wolnego w ostatniej chwili. Jeśli więc pracownik nie skorzystał z urlopu na żądanie w 2020 r., nie oznacza to, że w 2021 r. będzie mógł aż 8 dni odebrać jako urlop na żądanie. Przejdą one na kolejny rok jako wypoczynkowy urlop zaległy.

Co istotne, wymiar 4 dni na rok zawsze „idzie za pracownikiem”. Jeśli pracownik zmienia pracę w ciągu roku i u poprzedniego pracodawcy wykorzystał np. 2 dni urlopu na żądanie, wówczas u nowego pracodawcy będzie mógł wnioskować już tylko o kolejne 2 dni.

Liczba dni, którą pracownik chce wykorzystać jednorazowo, jest dowolna. Może wnioskować o 1, 2, 3 lub wszystkie 4 dni.

W świetle art. 1672 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu na żądanie. Złożenie więc prośby przez pracownika jeszcze przed rozpoczęciem pracy w danym dniu powinno skutkować zgodą po stronie przełożonego.

𝐂𝐳𝐲 𝐩𝐫𝐚𝐜𝐨𝐝𝐚𝐰𝐜𝐚 𝐦𝐨𝐳̇𝐞 𝐨𝐝𝐦𝐨́𝐰𝐢𝐜́ 𝐮𝐝𝐳𝐢𝐞𝐥𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐮𝐫𝐥𝐨𝐩𝐮 𝐧𝐚 𝐳̇𝐚̨𝐝𝐚𝐧𝐢𝐞

Wyjątkowo dopuszcza się odmowę udzielenia urlopu na żądanie „ze względu na szczególne okoliczności, które powodują, że zasługujący na ochronę wyjątkowy interes pracodawcy wymagałby obecności danego pracownika w pracy w okresie określonym w żądaniu udzielenia urlopu” (Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 listopada 2013 r., SNO 29/13).

𝐔𝐳𝐧𝐚𝐣𝐞 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐰𝐢𝐞̨𝐜 𝐝𝐰𝐚 𝐩𝐨𝐰𝐨𝐝𝐲 𝐨𝐝𝐦𝐨𝐰𝐲 𝐩𝐨 𝐬𝐭𝐫𝐨𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐚𝐜𝐨𝐝𝐚𝐰𝐜𝐲:

sprzeczność wykorzystania urlopu w żądanym terminie z zasadą dbałości o dobro i mienie pracodawcy, prawdopodobieństwo spowodowania przez nieobecność pracownika szkody materialnej w mieniu zakładu pracy.

Kontrole placów zabaw – cel

Wyniki przeglądu placu zabaw mówią nam o jego stanie technicznym (kondycji) lub też zgodności z wymaganiami norm. Osoba przeprowadzająca kontrolę odnotowuje wszelkie nieprawidłowości, co stanowi podstawę do koniecznych napraw, konserwacji czy przebudowy. Regularne przeprowadzanie wymaganych kontroli jest jednym z podstawowych elementów dbania o bezpieczeństwo obiektów małej architektury. Wszystkie te działania pozwalają spełnić wymagania przepisów prawa o zapewnieniu przydatności obiektu do użytku.

Norma PN-EN 1176-7 dodatkowo wymaga, aby osoba wykonująca taką inspekcję była osobą bezstronną/ niezależną, która nie była bezpośrednio zaangażowana w działania związane z powstaniem obiektu (montaż, naprawy, wydatki).

Niezależnie od inspekcji instytucji państwowych, Prawo Budowlane, a także norma PN-EN 1176 nakładają na zarządcę i właściciela placu zabaw obowiązek przeprowadzania we własnym zakresie trzech rodzajów kontroli:

a) Rutynowa kontrola wzrokowa – regularnej (co najmniej raz w tygodniu),

b) Kontrola funkcjonalna – (raz na 1 – 3 miesiące),

c) Kontrola coroczna – główna (raz w roku).

1. Rutynowa kontrola wzrokowa

Kontrola ta polega na regularnym sprawdzaniu ogólnego stanu placu, np. czystości (śmieci, szkło, strzykawki, itp.) oraz zużycia czy niszczenia urządzeń (np. brakujące lub połamane elementy). Częstotliwość takich oględzin powinna być uzależniona od stopnia użytkowania placu zabaw. Place intensywnie użytkowane mogą wymagać codziennych kontroli. Wyniki kontroli oraz jej przeprowadzenie warto odnotować w książce placów zabaw lub podobnym dokumencie, przy pomocy którego sprawowany jest nadzór nad obiektem. Kto przeprowadza rutynową kontrolę wzrokową? „Kontrola codzienna” nie wymaga specjalistycznego sprzętu lub szczegółowej wiedzy w zakresie norm, dlatego tego typu sprawdzenia może wykonywać administrator placu zabaw lub inna osoba wyznaczona przez zarządcę.

2. Kontrola funkcjonalna

Zakres kontroli funkcjonalnej powinien być przeprowadzany w odstępach od 1 miesiąca do 3 miesięcy, w zależności od stopnia użytkowania placu. Jest to bardziej szczegółowy przegląd (niż rutynowa kontrola wzrokowa), podczas którego sprawdzany jest stan i stabilność urządzeń oraz stan fundamentów.

3. Kontrola coroczna

Na czym polega coroczna kontrola stanu technicznego? Jest to podstawowy przegląd placu zabaw, który służy przede wszystkim ustaleniu poziomu bezpieczeństwa użytkowanego obiektu. Podczas kontroli weryfikowany jest wpływ warunków atmosferycznych na urządzenia, np. pojawiające się objawy gnicia czy korozji. Inspektorzy sprawdzają również, m.in.: prześwity dolne urządzeń, czy to jaki wpływ na bezpieczeństwo mają dokonane naprawy lub zainstalowane od ostatniej corocznej kontroli urządzenia (lub ich części).

Kto może wykonywać kontrolę coroczną?

Coroczny przegląd placu zabaw powinna przeprowadzać osoba kompetentna, posiadająca wiedzę z zakresu norm. Do przeprowadzania takich kontroli nie jest konieczne posiadanie uprawnień budowlanych (jak w przypadku 5-letnich), jednak bardzo ważna jest znajomość norm z grupy PN-EN 1176.

Każdą z tych kontroli powinna przeprowadzić osoba posiadająca stosowne uprawnienia. Protokół z kontroli musi zostać dołączony do książki kontroli placu zabaw, której obowiązek prowadzenia spoczywa na administratorze obiektu.

Kto odpowiada za plac zabaw?

Zgodnie z art. 61 pkt. 1 Ustawy Prawo Budowlane, właściciele oraz zarządcy są zobowiązani do zapewnienia bezpieczeństwa obiektu. Zarządcą może być właściciel, osoba mianowana przez właściciela, zarządca nieruchomości, szkoła, gmina, itd.

Zgodnie z ww. ustawą to na zarządcach spoczywa obowiązek utrzymywania obiektów małej architektury w odpowiednim stanie technicznym, co wiąże się z wykonywaniem przeglądów, niezbędnych napraw czy remontów. Niewywiązanie się z obowiązku utrzymania obiektu w należytym stanie technicznym, stanowi naruszenie przepisów prawa. Warto mieć to na uwadze i regularnie planować kontrole stanu technicznego placów zabaw, czy innych obiektów małej architektury.

Kolejny miesiąc roku szkolnego już mija więc warto przypomnieć kilka podstawowych zasad, o których nasze pociechy powinny pamiętać w drodze do szkoły, w czasie powrotów do domu jak i kiedykolwiek w codziennym życiu.

Codzienna wędrówka znanymi ścieżkami często kusi by zamiast okrężną główną drogą, skrócić sobie trasę przez mniej zaludnione tereny, czy to nieużytki czy obszary powszechnie uważane za mniej bezpieczne. Warto poruszać się głównymi traktami komunikacyjnymi by w razie zagrożenia mieć możliwość uzyskania pomocy, schronienia czy po prostu świadków zajścia.

Ważnym aspektem jest również by nie rozmawiać z nieznajomymi – nigdy nie znamy ich intencji. Nie wolno od takich osób brać jakichkolwiek prezentów ani wsiadać z nimi do pojazdów czy udawać się z nimi we wskazane miejsca. Jeśli obca osoba nie odpuszcza, zaczepia nas, nagabuje to należy zadzwonić do rodziców lub pod numer alarmowy 112, a w razie braku takiej możliwość zawołać o pomoc świadków takiego zdarzenia.

Ważne jest by dziecko znało zasady panujące na drodze oraz miało świadomość co może się zdarzyć jeśli je złamie, niezależnie czy będzie szło pieszo, jechało na rowerze czy hulajnogą. W czasie poruszania się dziecka na rowerze i podobnymi warto zaopatrzyć je w kask i inne wymagane ochraniacze.

Warto wyposażyć dziecko w odblaski dzięki którym w porannej szarówce czy w czasie pogorszenia pogody będzie lepiej widoczne przez kierowców i innych uczestników ruchu. Warto o nich pamiętać ponieważ kierowca jadąc 50 km/h po zmroku czy pogorszonych warunkach pogodowych zobaczy osobę nieposiadającą odblasku dopiero w okolicach 30 metrów, czyli kierowca nie ma w ogóle czasu na reakcję. Natomiast osoba nosząca elementy odblaskowe jest widoczna nawet z odległości 150 metrów.

W kontekście zdrowia powinniśmy starannie obserwować nasze pociechy ale może się zdarzyć, że coś może nam umknąć, dlatego warto wytłumaczyć dziecku by w razie złego samopoczucia, bólu nas o tym poinformowało a nie ukrywało to do momentu gdy objawy chorobowe przybiorą na sile.

Jako społeczeństwo powinniśmy się edukować od najmłodszych lat by każdy, już od małego mógł we własny zakresie przewidywać niebezpieczeństwo, stosować działania zapobiegawcze jak i umieć reagować w czasie zagrożenia.

Korytarz życia, czyli w skrócie ułatwiaj przejazd służb ratunkowych zmierzających alarmowo do zdarzania i propaguj to postępowanie bo kiedyś mogą jechać do Ciebie.

Na jakiej podstawie i jak to zrobić?

Wszelkie wątpliwości rozstrzyga jasno ustawa, Prawo o ruchu drogowym z dnia 20 czerwca 1997r a konkretniej:

Art. 9. [Obowiązek ułatwienia przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu; korytarz życia]:

1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego, w szczególności przez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi, a w razie potrzeby zatrzymanie się.

2. W warunkach zwiększonego natężenia ruchu pojazdów utrudniającego swobodny przejazd pojazdu uprzywilejowanego w celu umożliwienia swobodnego przejazdu tego pojazdu:

1) na jezdni z dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdem poruszający się prawym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasa ruchu;

2) na jezdni z więcej niż dwoma pasami ruchu w tym samym kierunku kierujący pojazdem poruszający się skrajnym lewym pasem ruchu jest obowiązany usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej lewej krawędzi pasa ruchu, a kierujący pojazdami poruszający się pozostałymi pasami ruchusą obowiązani usunąć się z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego przez zjechanie jak najbliżej prawej krawędzi pasów ruchu.

3. Kierującemu pojazdem innym niż uprzywilejowany zabrania się korzystania z drogi przejazdu pojazdu uprzywilejowanego utworzonej w sposób, o którym mowa w ust. 2. Kierujący pojazdem może kontynuować jazdę po uprzednio zajmowanym pasie ruchu po przejeździe pojazdu uprzywilejowanego.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do pojazdów zarządców dróg lub pomocy drogowej biorących udział w akcji ratowniczej.

Właśnie hasło „Włącz Myślenie” powinno przyświecać nam wszystkim w ruchu drogowym jak i w życiu codziennym by przewidywać niebezpieczeństwa, stosować działania zapobiegawcze oraz umieć reagować w czasie zagrożenia.

Ewakuacja to niestety w naszym społeczeństwie zdarzenie bardzo trywializowane.

Mariusz dzisiaj może nie róbmy próbnej ewakuacji bo „za zimno” rodzice będą mieli pretensje albo, dzisiaj nie bo u nas przedstawienie itp. itd., a niestety w prawdziwym życiu „nie” może mieć fatalne skutki.

Bardzo wiele osób nie wie nawet jak się zachować, jakie są drogi ewakuacji w obiektach w których przebywa. Mimo prowadzenia próbnych ewakuacji (co w konkretnych przypadkach jest wymagane przez prawo*) do świadomości ludzkiej nie docierają zasady które w czasie takiego zdarzenia panują, do czego przyczynia się również „nieoficjalna” informacja o czasie przeprowadzania takich ćwiczeń.

Ważne jest by edukować już od najmłodszych lat życia ludzi by już w dzieciństwie wiedzieli jak się bezpiecznie zachować.

Warto przekazać swoim pociechom tych kilka, ważnych informacji.

Najważniejsze jest zachowanie spokoju i zdrowej oceny, analizy otoczenia w codziennym życiu. Jeśli zobaczysz coś co Cię zaniepokoi (np. ktoś „kręcący” się po terenie szkoły, dziwny pakunek, dym itd.) poinformuj natychmiast o tym nauczyciela lub innego pracownika szkoły. Ważne jest również by nie dotykać podejrzanych przedmiotów i starać się zdystansować od niebezpieczeństwa i informować o tym innych.

Dyscyplina to podstawa w takich przypadkach więc słuchaj co mówi nauczyciel i wykonuj jego polecenia z należytym spokojem, nie pędź jak i nie popędzaj innych.

Swoim spokojem wspieraj koleżanki i kolegów oraz pomagaj słabszym, szczególnie tym o ograniczonej możliwości poruszania się.

Gdy zauważysz, że kogoś brakuje to jak najszybciej poinformuj o tym nauczyciela.

Jeśli sygnał o ewakuacji zastał Cię poza salą lekcyjną np. w toalecie – udaj się do najbliższej klasy z którą dotrzesz do miejsca zbiórki gdzie dołączysz do swojej klasy.

Praktyka pokazuje, że niewiele osób ma świadomość jak się zachować w czasie ewakuacji czy w czasie innych sytuacji gdzie występuje zagrożenie.

Jako społeczeństwo powinniśmy się edukować od najmłodszych lat by każdy już od małego mógł we własny zakresie przewidywać niebezpieczeństwo, stosować działania zapobiegawcze jak i umieć reagować w czasie zagrożenia.

*Podstawa prawna:

– Art. 4 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej , właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji.

– § 17 Rozp. MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 z 2010 r., poz. 719) właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób będących jego stałymi użytkownikami, niezakwalifikowanego do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu.

W przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa powyżej 50 użytkowników, w szczególności: SZKÓŁ,przedszkoli, internatów, domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków ewakuacji należy dokonać – co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników.

„NIE REagujeSZ – AKceptujeSZ!” to kampania będąca odpowiedzią na brak reakcji lokalnych społeczności na zagrożenia czy naruszenia prawa występujące w ich otoczeniu.

Jednym z takich problemów jest ciche przyzwolenie społeczne na kierowanie samochodem w stanie po spożyciu alkoholu lub/i innych środków odurzających.

Jak dobrze wiemy takie środki powodują zakłócenie koncentracji, odbioru bodźców słuchowych i wzrokowych, oceny odległości, logicznego myślenia oraz pogarszają zdolność do szybkich reakcji.

Mimo odpowiedzialności karnej czy samej możliwości zdarzenia niebezpiecznego w czasie jazdy częste są zdarzenia gdy policja ujawnia osobę prowadzącą pojazd pod wpływem różnych środków odurzających.

Zgodnie z § 1. Art. 178a Kodeksu Karnego osoba która znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Niestety przykłady zdarzeń w których przez nieodpowiedzialną osobę która wsiadła za przysłowiowe kółko doszło do tragedii można mnożyć.

My jako obywatele, jako po prostu ludzie powinniśmy dbać o swoje jak i wzajemne bezpieczeństwo poprzez napiętnowanie takiego postępowania jak i prewencyjnego reagowania w momencie gdy ktoś pod wpływem szeroko pojętych środków odurzających usiłuje wybrać się na „przejażdżkę”.

Bądź bezpieczny na drodze !

Kamizelka odblaskowa, breloczek – zawieszka, opaska, czy choćby latarka sprawią, że poruszając się przy słabo oświetlonej drodze, będziemy lepiej widoczni dla kierujących pojazdami oraz innych niechronionych uczestników ruchu – pieszych i rowerzystów.

Noszenie elementów odblaskowych jest szczególnie ważne w okresie jesienno-zimowym, kiedy jest ciemno i panuje zła widoczność. Jeśli pieszy jest słabo widoczny na drodze, łatwiej może zostać potrącony przez samochód. Mały element odblaskowy na ubraniu, plecaku, torbie może uratować życie i zdrowie.

Pamiętajmy!

– Poruszając się po drodze po zmierzchu poza obszarem zabudowanym używajmy elementów odblaskowych w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu, chyba, że poruszamy się po drodze przeznaczonej wyłącznie dla pieszych lub po chodniku.

– Odblaski nosimy tak, aby były widoczne w światłach jadących pojazdów! Odbiją wtedy światło padające z reflektorów samochodu dając sygnał kierującemu pojazdem, że po drodze porusza się człowiek.

– Przy zakupie odblasku zwracajmy uwagę czy został na nim umieszczony znak CE. Brak tej informacji oznacza, że jest to gadżet w jaskrawym kolorze, który nie spełnia wymogów technicznych (światło odbite elementu odblaskowego powinno być widoczne z odległości, co najmniej 150 metrów).

– Światła pojazdu, który zbliża się do pieszego najpierw oświetlają dół jego sylwetki, zatem odblaski dobrze jest zakładać jak najniżej.

– Umieszczajmy odblaski na wysokości kolan, dłoni, w okolicach środka klatki piersiowej i pleców.

– Niezależnie od tego, gdzie się poruszamy i o jakiej porze (w mieście czy poza nim, w dzień czy o zmroku), w warunkach niedostatecznej widoczności dla własnego bezpieczeństwa, nośmy elementy odblaskowe.

– Koniecznie zadbajmy, aby dzieci i osoby starsze stosowały elementy odblaskowe we właściwy sposób.

Rozpoczęty sezon grzewczy to niestety dla strażaków i dla nas wszystkich powrót serii zdarzeń z tlenkiem węgla (CO) w roli głównej, znanym też jako czad czy Cichy Zabójca.

Jest gazem, który jest bezbarwny i bezwonny oraz toksyczny którego działanie wynika z jego większych niż tlen możliwości łączenia z hemoglobiną przez co skutecznie blokuje dostęp naszego organizmu do życiodajnego tlenu.

Objawy zatrucia to głównie zmęczenie, ból głowy, nudności, podwyższone tętno. Przy wyższych stężeniach mogą pojawić się wymioty, omdlenia, drgawki i problemy z oddychaniem.

Częstymi przyczynami wydobywania się tlenku węgla są niesprawne palniki lub piecyki gazowe, niedrożność kominów, czy nieprawidłowo funkcjonująca wentylacja.

Właśnie z powyższych powodów tak ważne jest by nie blokować przepływu powietrza przez kratki wentylacyjne oraz regularne wietrzenie pomieszczeń.

Nie należy również zapominać o okresowych przeglądach kominów – lepiej zaprosić kominiarza niż musieć wzywać strażaków z powodu wydobywania się czadu lub pożaru komina.

Zgodnie z art. 62 ustawy prawo budowlane, jeśli budynek ogrzewany jest paliwem stałym (np. węglem), wówczas czyszczenie przewodów kominowych powinno odbywać się 4 razy do roku.

W przypadku nieruchomości ogrzewanych paliwem ciekłym (np. olejem opałowym) przegląd powinien odbywać się 2 razy do roku.

Ważnym elementem naszej prewencji jest montaż czujek tlenku węgla które są coraz bardziej dostępne na rynku.

Niepokojące objawy cukrzycy:

• wzmożone pragnienie,

• częste oddawanie moczu,

• utrata masy ciała,

• nawracające infekcje układu moczowego,

• zmiany ropne na skórze, gojenie się ran,

• zaburzenia widzenia,

• senność,

• wzmożony apetyt,

• uczucie ciągłego zmęczenia,

• uczucie suchości w ustach.

NIE LEKCEWAŻ ICH!

Drodzy Seniorzy,

wkroczyliście w Złotą Jesień Życia…

przyjmijcie życzenia zdrowia i wielu lat życia wypełnionego radością.

Niezależnie od spadających z kalendarza kartek czujcie się młodzi duchem.

Przekazujcie młodemu pokoleniu zgromadzoną mądrość.